De (zomer)vakantie met coeliakie; jullie ervaringen

Vorige week stuurde ik een eenvoudige vraag naar meer dan 700 mensen op mijn emaillijst: “Hoe gaat het met je?” Een ogenschijnlijk simpele vraag, maar de reacties die volgden, vond ik erg overweldigend. Voor sommigen was het zelfs een vraag die uitnodigde tot diepe introspectie. “Deze vraag kwam echt even binnen” schreef iemand.

Hoe vaak gebeurt het niet dat we de vraag “Hoe gaat het?” haast routinematig beantwoorden met “Goed.” En dan gaat iedereen weer verder met zijn eigen bezigheden.

In deze wereld van vluchtige interacties, ontdekte ik via e-mail een manier om daadwerkelijk contact te maken met de mensen op mijn emaillijst. Velen van jullie hebben de tijd genomen om te schrijven, om te delen hoe het met jullie gaat, en specifieker nog, hoe jullie vakantie verloopt.
En dat brengt me bij een bijzonder onderwerp waar ik graag even bij wil stilstaan: het omgaan met coeliakie, niet alleen in de vertrouwde omgeving van thuis, maar juist daarbuiten, in een vreemd land.

Voor sommigen van jullie is het een jaar vol “eerste keren” na de diagnose:
De eerste keer sinds de diagnose jarig zijn.
De eerste keer uit eten met glutenvrije uitdagingen.
De eerste keer naar school of werk.
De eerste Kerst, Pasen, oud & nieuw vieren met deze uitdaging.
En nu, de allereerste zomervakantie.

Ik wil graag delen welke antwoorden ik terug kreeg. Zodat jij je misschien ook minder alleen voelt met je gevoelens. Een greep uit de ervaringen die jullie met mij deelden (uiteraard geanonimiseerd):

• Normaal gesproken zouden we op vakantie iets lekkers en lokaals uitzoeken. Maar dit bevat eigenlijk altijd gluten ((speciaal) brood, koek, taart of dingen met bladerdeeg).

• Het wat mag ik wel/niet eten zit er wel goed in, maar het voorkomen van kruisbesmetting en het sociale aspect valt vies tegen. Bij alles wat je doet moet je nadenken.

• Ervaren dat mijn partner wel keus heeft uit alle lekkere dingen op vakantie vind ik erg lastig. En een goede manier om hiermee om te gaan weet ik nog niet.

• Op vakantie gaan was confronterend en de impact van coeliakie hakt er wel steeds meer in…

• Wat ik lastig vind is het eten bij familie en vrienden. Ik krijg dan de vraag waar moet ik opletten/ waar dien ik rekening mee te houden. De controle afgeven vind ik lastig richting hun. Ik vind het ook vervelend als ik bij elk gerecht moet vragen wat zit hierin. Ik neem elke keer zelf mijn eten mee.

• Terug van onze eerste vakantie in het buitenland, en dat was met recht een drama…. brood vinden was een uitdaging op zich en dat zijn de momenten dat ik struggel.

• We zijn op vakantie geweest naar Frankrijk in een stacaravan. Door de kleine keuken was het kennelijk niet mogelijk om alles sporenvrij te houden. Stokbrood kruimelt nogal…

• We kamperen met een caravan. Hoe ga ik dat doen met de afwas bijvoorbeeld? Toiletgebouw leek mij een no go. Dus nu een tafel in de voortent gezet met een afwasteil, afdruiprek en een plekje voor de droge vaat. Een gieter warm water om mee af te wassen en na te spoelen. De glutenvolle borden eerst even afspoelen bij het kraantje op de plaatst voordat het in de afwasteil gaat.

• Ik heb er in de caravan al heel wat pakjes vochtige schoonmaakdoekjes doorheen gejaagd.

• Moeten toezien dan iedereen in mijn gezelschap wel stokbrood, croissants en pain du chocolat kon eten viel mij erg zwaar.

• In heel veel producten in het buitenland zaten kennelijk toch nog sporen van gluten. Daardoor voelde ik me tijdens de vakantie erg slecht.

• In de vakantie eropuit. In een stad lopen en tegen elkaar zeggen laten we even wat te eten halen. Dat is dus aanzienlijk lastiger, even voor het vuistje weg resulteert meestal in een patatje of een reep uit de supermarkt.

• Uit eten ging helemaal niet goed, ze kennen wel gluten, maar ik denk dat op veel plekken ze geen idee van sporen hadden. Dat hebben we dus maar 2 keer gedaan… waarvan 1 keer wel heel goed ging en de andere keer dus niet.

• In de grote supermarkten was gelukkig wel een glutenvrij schap.

• Het steeds overal over na moeten denken, niet meer spontaan op pad kunnen of ergens eten. Dat is gewoon ****

Dus, als je je ooit alleen hebt gevoeld op je glutenvrije reis, weet dan dat je niet alleen bent in dit avontuur.

Je las een tekst die ik als inspiratie mail stuurde naar mensen van mijn emaillijst. Vond je het interessant en wil je ook deze emails ontvangen?
Schrijf je dan hier in voor de inspiratie mails.